ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑ

1. Αγαπάμε τη δουλειά μας και μπορούμε να συμβάλλουμε ώστε, οι μαθητές μας να επιλέξουν μία δουλειά για την οποία θα αισθάνονται, όπως κι εμείς για τη δική μας.

2. Έχουμε τη φυσιογνωμία, το χαρακτήρα, τις αρχές μας: πιστεύουμε ότι η παιδαγωγική της αγάπης μπορεί να συμβαδίσει με την παιδαγωγική της ευθύνης.

3. Σεβόμαστε την ατομικότητα, την αυταξία, την προσωπικότητα του κάθε μαθητή, προσαρμόζοντας τη διδασκαλία στις ιδιαίτερες ανάγκες του, χωρίς να υποτιμούμε τη συλλογικότητα. Γι’ αυτό…

4. Καλλιεργούμε τη συν-εργασία, τη συν-έπεια, τη συν-ευθύνη.

5. Αξιοποιούμε την εμπειρία σαράντα ετών στη μαχόμενη εκπαίδευση, εξασφαλίζοντας ποιότητα διδασκαλίας και αποτελεσματικότητα ως προς το επιδιωκόμενο. Δεν «εμπορευόμαστε», ωστόσο, τις επιτυχίες μας…

6. Προσφέρουμε στους μαθητές μας ένα όμορφο και οργανωμένο περιβάλλον για να εργαστούν με τον καθηγητή δίπλα τους, με πρόσθετη διδασκαλία, όπου είναι αναγκαία, με τακτική κι υπεύθυνη ενημέρωση των γονέων τους.

7. Αντιλαμβανόμαστε τη στενότητα της εποχής και γι’ αυτό προσαρμόσαμε ήδη τις τιμές μας σ’ αυτό που επιβάλλει η συγκυρία, καθιερώνοντας επιπλέον υποτροφίες για αριστούχους μαθητές που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

8. Συναισθανόμαστε το ρόλο του καθηγητή-δασκάλου ως ρόλο συνοδοιπόρου με το μαθητή, στον οποίον προσφέρει ενθάρρυνση, ψυχολογική στήριξη, επιβράβευση για την προσπάθεια, αλλά και παιδαγωγικό έλεγχο για τυχόν ασυνέπειά του, με απώτερο στόχο την αυτενέργεια, να χρειάζεται όσο το δυνατόν λιγότερο την καθοδήγησή μας.

9. Επιμένουμε στην τήρηση των κανόνων που θέτουμε για όσους συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, για να εξασφαλίσουμε μια αποτελεσματική συνεργασία στηριγμένη σε αμοιβαία εμπιστοσύνη και εκτίμηση.

10. Υιοθετούμε αυτό που έγραψε ο μεγάλος δάσκαλος Ε. Παπανούτσος: «Στόφα δασκάλου έχει εκείνος που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί – και κάθε χρόνο, με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του, να γίνεται ένα νέο παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς: ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στη ψυχή – άνθρωπος δηλαδή αγνός, δροσερός, εύπλαστος…»

Τα υπόλοιπα από κοντά… Θησέως 150 ή Μαντζαγριωτάκη 89!